Tekst en illustratie voor Bimbam

Liggende Beer

Waar bleef Soshi toch? Samen maakten ze misschien nog een kleine kans. Ze hadden ook nooit zo ver het woud in moeten gaan.
Veel tijd om na te denken kreeg Imala  niet. De jonge indiaan dook iets in elkaar, z'n lange mes in rechterhand, de korte dolk in de andere. Hij kon geen kant op, al zei zijn vader altijd: 'Nooit wegrennen. kijk hem aan en steek hem in zijn hart. In één keer! Dat is de enige manier.'

De grote grizzlybeer kwam snuivend en grommend op hem af. Imala sprong naar voren en stak het mes recht naar voren, op de plek waar z'n hart zat. Raak! 
Hij zwaaide zijn andere arm omhoog. De dolk schampte de keel van de beer.
Toen voelde hij een grote klauw op zijn rug komen. De scherpe nagels trokken het vel van zijn rug.
Imala gilde het uit van pijn.

De grizzly brulde. 'Verloren', dacht Imala, ik kan niks meer doen. Hij struikelde en rolde om, het zware dier viel over hem heen. Het werd zwart voor zijn ogen.

'Imala, Imala.' Soshi hoorde Imala schreeuwen. Hij schrok toen hij de grote beer zag liggen, dwars over Imala 's benen 
Soshi trok direct zijn mes. Stel je voor dat de grizzlybeer nog leefde...
Langzaam sloop Soshi dichterbij. Opgelucht haalde hij adem toen hij zag dat de beer niet meer leefde. 
Maar hoe zou het met Imala zijn?
'Imala, ik ben het, Soshi', fluisterde hij in Imala 's oor.
Imala reageerde niet. Soshi voelde aan z'n pols, legde zijn hand op de borst van Imala. Zijn hart klopte en hij ademde nog, maar hij reageerde niet op Soshi. 

'Verloren', dacht Imala, ik kan niks meer doen

Wat was er gebeurd? Imala had gevochten met de beer... Dat was duidelijk. 
Maar hoe kon het dat hij onder de dode grizzly lag?
En wat moest hij doen? Soshi keek naar de beer. Die was groot en vast heel zwaar. Hoe kreeg hij die ooit van Imala af? En als hij de beer al van hem af zou krijgen, hoe kreeg hij Imala dan ooit terug naar het kamp?
En terug gaan naar het kamp kon ook niet. De kans dat er nog een wild dier zou komen was te groot. 

Soshi keek om zich heen. Een eindje verderop stonden jonge dennetjes.
Snel pakte hij zijn bijl en begon te hakken. Niet veel later sleepte Soshi een paar boompjes naar de plek waar Imala en de beer lagen.
De takken had hij er vanaf afgehaald. Hij probeerde aan beiden kanten naast Imala een boomstammetje te schuiven. Dat viel niet mee, de beer was ontzettend zwaar. Soshi wilde een soort hefboom maken om de beer omhoog te tillen. Dan kon hij Imala  eronder vandaan halen. 

'Je hebt korte stukken stam nodig, of stenen, om de boom omhoog te houden.' 
Soshi was zo ingespannen  bezig dat hij Wahchintonka niet aan hoorde komen. De oude indiaan pakte zijn bijl en hakte een stam in kleine stukken.
'Optillen', zei hij tegen Soshi. Snel stutte hij de stam en al snel konden ze samen Imala onder de beer vandaan halen.
Wahchintonka onderzocht de benen van Imala. 'Het valt mee', mompelde hij.
'Zoek wat rode klaver. Ik wil ze om zijn benen wikkelen, dat kan geen kwaad.'
Ze verbonden Imala en daarna maakten ze een draagbaar waar ze Imala op legden. 
'Kom', zei Wahchintonka, 'we zullen de beer villen, dan kunnen we een paar stukken vlees meenemen. En de huid natuurlijk, voor Liggende Beer.'
'Liggende Beer?' Soshi fronste z'n wenkbrauwen.
Wahchintonka grinnikte. 'Zo noemen we jouw vriend Imala voortaan. Zo vergeet hij zijn heldendaad nooit!'

Ze kwamen laat terug in het kamp, waar Liggende Beer met luid gejuich werd begroet.