Workshop schilderen bij het Leger des Heils
'Wat gaan we doen?'
Ray kijkt me verwachtingsvol aan als ik de ruimte binnenstap.
Ik begin te lachen. 'Schilderen!'
Hij lacht ook, z'n tanden bloot.
'Ha jongen, dat snap ik. We gaan vast niet kleien met deze verf. Maar wat gaan we schilderen?'
'Wat wil jij schilderen? Wat wil jij vandaag maken?', vraag ik hem.
Verbaast kijkt hij me aan. Tuurt naar buiten. Kijkt me weer aan
'Dat weet ik niet hoor.'
'Is er niks wat jij bijzonder vindt? Wil je misschien iets moois maken om weg te geven aan iemand?'
Z'n ogen lichten op.
'Ik weet het al. M'n moeder!'
Hij pakt zijn telefoon en begint te bladeren, stapels foto's vliegen voorbij.
'Deze zoek ik', mompelt hij en hij klikt een foto aan. Een silhouette van een kruis met een ingewikkelde wolkenlucht erboven.
Ik help hem op weg en even later is hij druk bezig.
De anderen zijn ook aan de slag; een flamingo, harten, een portret en een landschap met een bos, een veld vol bloemen.
Allemaal met een onderwerp dat ze zelf gekozen hebben.
'En, wat vond je ervan vanochtend?', vraag ik Ray.
'Zo. Ik had echt niet verwacht dat het zo tof zou zijn', grijnst hij.
Trots houdt hij zijn kunstwerk vast, mobiel in de hand om de gelijkenis met het origineel te tonen.
'Ik kan niet eens schilderen, maar moet je kijken! Mijn moeder gaat hier echt blij mee zijn.'
Hij ruimt de schilderspullen op, spoelt de kwasten uit en zet wat verfpotten weg.
Ik help Ria nog even met de spiegeling van haar flamingo in het water.
Dan tikt Ray me op mijn schouder.
'Weet je wat ik nou zo tof vind? Ik dacht: jij legt een appel neer of zoiets en wij gaan die naschilderen.
Maar jij hebt ons gedwongen om zelf na te denken en iets van onszelf voor onszelf te maken.
Dankjewel man, dit was echt een goede ochtend.'
2 reacties op "Workshop schilderen bij het Leger des Heils"